Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Laboro autem non sine causa; Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere. Duo Reges: constructio interrete. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Bork Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.

A mene tu?: Tubulo putas dicere?
Stoici scilicet.: Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Magna laus.: Quae sequuntur igitur?

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse?
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare
nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et
utrum conveniat necne natura hominis cum universa.

Hoc non est positum in nostra actione.

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Que Manilium, ab iisque M. Oratio me istius philosophi non offendit; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Primum divisit ineleganter;

Iam argumenti ratione conclusi caput esse faciunt ea, quae perspicua dicunt, deinde ordinem sequuntur, tum, quid verum sit in singulis, extrema conclusio est.

Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Bork Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.